Wie de deur van lokaal 1.32 op de T2-campus opent, stapt binnen in de wondere wereld van Marie-Hélène Van Thuyne. Deze 24-jarige RITCS-studente werkt er uiterst geconcentreerd aan haar masterproef: een eigen stopmotion-film van vijf minuten die belooft een waar meesterwerkje te worden.
Laten we beginnen bij het begin. Marie-Hélène, wat ís een stop-motionfilm eigenlijk?
‘Stop-motion is een techniek waarbij een film beeld voor beeld opgenomen wordt om voorwerpen de illusie van beweging te geven. In de praktijk komt het erop neer dat ik mijn hoofdpersonage – een 3D-poppetje dat de 7-jarige Judy voorstelt – beeld voor beeld verzet. Na elke beweging maakt de camera een foto. Al die foto’s achter elkaar vormen de film.’
We zien hier een prachtig decor. Heb je dat helemaal zelf gemaakt?
‘Ja, het decor in elkaar knutselen vormt een heel groot onderdeel van het maken van een stopmotion-film. Je begint met het uitdenken van een scenario. Vervolgens maak je een storyboard: een overzicht van alle scènes die je in je film wilt draaien. Daarna begin je aan het design. Al deze mini stoeltjes, de tafeltjes, de zetel, het behang … zijn zelfgemaakt. Ik hou heel erg van precisiewerk, gelukkig maar! (lacht). Dit is veel meer dan een simpel filmpje maken.
Uiteraard kost het maken van al die stukken en het 3D-poppetje behoorlijk wat geld. Ik heb daarom een crowdfunding opgericht waarmee ik € 3000 hoop te verzamelen om de set, de werkuren van de crew, het sound design en zo veel meer te kunnen bekostigen. Iedereen die mijn project wil steunen, is meer dan welkom om een bijdrage te doen.’
"Op één dag kan ik zo’n zes seconden filmen. Ja, dit is echt een precisiewerkje"
Waar gaat je film over?
‘Mijn film speelt zich af op een rustige avond in Michigan in 1964. De 7-jarige Judy ziet op tv een reclamefilmpje over een speelgoedgeweer. Ze is er helemaal door gefascineerd en gaat volledig op in haar eigen fantasiewereld. Maar dan vindt ze het wapen van haar vader en gaat het mis…’
Je volgt een opleiding aan het RITCS in Brussel. Hoe ben je voor dit project op de T2-campus in Genk beland?
‘Om een stop-motionfilm te maken, moet je je camera héél erg stil houden. Idealiter gebruik je daarvoor een robotarm. Een van mijn docenten van het RITCS wist dat er zo’n robotarm op de T2-campus stond. Die werd tijdelijk niet gebruikt, en dus zag ik mijn kans schoon. We stelden de robotarm perfect af, verduisterden het lokaal en zetten mijn set op. Zo werd dit lokaaltje een ware stop motion studio.
Er is trouwens nog een extra link met SyntraPXL. Dries Vandecruys, docent 3D Print Productdesigner, werkt bij Materialise, een topbedrijf in 3D-printing. Hij hoorde van mijn film, kwam een kijkje nemen en bood aan om mijn poppetje te printen.’
Wanneer zal je film klaar zijn?
‘Ik heb nog een tweetal maanden werk. Niet gek, als je weet dat de hele film 5 minuten zal duren en ik per dag slechts zo’n 6 seconden vastleg. Per seconde film ik immers 25 frames of beelden. Ja, het is een werk van lange adem. (lacht)’
En dan is het spannend wachten op je punten?
‘Inderdaad! Mijn film wordt op heel veel verschillende vlakken stap voor stap beoordeeld. Audio, beelden, verhaal, motivatie, … De jury bestaat uit docenten en vakmensen. Ze kijken ook of ik iets met de feedback heb gedaan en of de samenwerking met de andere crewleden goed verliep. Het gaat dus veel verder dan het eindresultaat alleen.’
Wij wensen je alvast alle succes, Marie-Hélène!
Blijf op de hoogte van nieuws en events bij SyntraPXL
Naar alle artikels
